როდესაც ჩვენს კონცეფციას გაეცნო, გვითხრა, რომ მისთვის მნიშვნელოვანია საზოგადოების აქტივობა, რომელსაც პატივს სცემს. რაც ჩემზეა დამოკიდებული, ჩათვალეთ, რომ ყველანაირად შეგიწყობთ ხელსო ვასილ მაღლაფერიძე თანამოაზრეებთან ერთად სააქციო საზოგადოების ჩამოყალიბებას გეგმავს, რომელიც, თავის მხრივ, ბიძინა ივანიშვილისგან „მეცხრე არხს“ შეისყიდის. საინიციატივო ჯგუფი პრემიერ-მინისტრს უკვე შეხვდა. რით დასრულდა შეხვედრა და რას პასუხობს სკეპტიკოსებსა და ნიჰილისტებს, - ამის შესახებ ჩვენი რესპონდენტი გვესაუბრება.

- იქნებ, გვითხრათ შეხვედრ

ის დეტალები.
- შეხვედრის პათოსს გეტყვით, რაც, ალბათ, საინტერესო იქნება. პირველი, რაც ვუთხარით ბიძინა ივანიშვილს, ის გახლავთ, რომ არავითარ შემთხვევაში არ ვაპირებთ დოტაციური ტელევიზიის შექმნას, როგორც ამაზე საზოგადოების ერთი ნაწილი საუბრობდა. ბიძინა ივანიშვილმა იკითხა, გინდათ დამოუკიდებელი ტელევიზიის გაკეთება, რომელსაც მე დავაფინანსებო? რაზეც უარყოფითი პასუხი გავეცით. ტელევიზია უნდა დაეფუძნოს თვითდაფინანსებას. როდესაც ადამიანები, მათ შორის მედიაექსპერტობაზე პრეტენზიის მქონენი ამბობენ, რომ ტელევიზია თავისი შემოსავლით ვერ იარსებებს და სჭირდება დამატებითი ფული, მათ უნდა ესმოდეთ, რომ დამატებით ფულს პოლიტიკური შეკვეთები მოაქვს, რაც საზოგადოების ინტერესში ვერ იქნება. საჭიროა გაკეთდეს ტელევიზია, რომელიც გარანტირებულად იმუშავებს მხოლოდ საზოგადოების დაკვეთაზე და გაყიდის ამ პროდუქტს. თუ მენეჯმენტი შეძლებს ამას, სარეკლამო ბაზარზე დაიკავებს კარგ ნიშას. თუ ამას ვერ შეძლებს, ვერ იარსებებს. დღეს არიან მედიასაშუალებები, რომლებიც საკუთარი შემოსავლებით არსებობენ. ამისი ერთ-ერთი თვალსაჩინო ნიმუშია „პალიტრა მედია“ , ყველამ ვიცით, როგორ ნაბიჯ-ნაბიჯ ვითარდებოდა. როდესაც გავიგეთ, რომ „მეცხრე არხი“ უქმდება, ვიფიქრეთ, რატომაც არ უნდა შეგვექმნა სააქციო საზოგადოება, რომელიც ამ არხს შეიძენს?!..
რაც შეეხება აჟიოტაჟს, რომელიც ჩვენს ინიციატივას მოჰყვა, ეს არაჯანსაღი მგონია. ეს ჩვეულებრივი კომერციული ნაბიჯია. როდესაც ადამიანი იწყებს კომერციულ საქმიანობას, წარმოგიდგენიათ, რომ ვიღაც ღობეზე შემოჯდეს და დაიწყოს ლაპარაკი, არაფერი გამოგივაო? საკითხი მარტივად დგას - ვინ ეკითხებათ მათ? ეს ხომ ჩვენი ფინანსური რისკია. ჩვენ მოვიზიდავთ თანხებს, თუ გამოგვივა, გამოგვივა. მსოფლიოში ყოველდღე იწყება და კოტრდება ბიზნესები.
ყველაფერ ამის შესახებ საუბარი გვქონდა ბიძინა ივანიშვილთან. მან თქვა, რომ სააქციო საზოგადოების კულტურა საქართველოში არ არის განვითარებული და შესაძლოა, მას ჰქონდეს ეჭვები, თუმცა აქვე გვითხრა, ჩემს გადარწმუნებაში დროს ნუ დავკარგავთო. როდესაც ჩვენს კონცეფციას გაეცნო, გვითხრა, რომ მისთვის მნიშვნელოვანია საზოგადოების აქტივობა, რომელსაც პატივს სცემს. რაც ჩემზეა დამოკიდებული, ჩათვალეთ, რომ ყველანაირად შეგიწყობთ ხელსო.
- დაასახელა თუ არა ბიძინა ივანიშვილმა თანხა, რომელიც „მეცხრე არხში“ უნდა გადაიხადოთ?
- ჯერ არ დაუსახელებია. ჩვენ უნდა ჩამოვყალიბდეთ, რა ქონება გვჭირდება ამ ტელეკომპანიის არსებობისთვის და რა - არა. რასაკვირველია, ჩვენ ყველა კაპიკს გავზომავთ. თანაც, ამ თემაზე მე არ მაქვს ლაპარაკის უფლება, სამეთვალყურეო საბჭოში სხვა ადამიანები იქნებიან. რასაკვირველია, ისეთი ადამიანები შეირჩევიან, რომელთა მიმართ საზოგადოებას შეკითხვები არ გაუჩნდება. აქციების შეძენას კი ნამდვილად ვაპირებ.
- „მეცხრე არხის“ არსებობის რა აუცილებლობა დგას? ბევრი ამბობს, რომ ამ არხმა ვერ შეინარჩუნა რეიტინგი და ვერ მოახერხა მაყურებლის მიზიდვა ტელეეკრანთან.
- მე არ დავიწყებ იმის შეფასებას, რატომ დაიხურა ეს ტელევიზია. ჩვენ გავაკეთებთ სხვა მენეჯმენტს და სხვა პრინციპებზე დაფუძნებულ ტელევიზიას, ეს თვისობრივად სხვა პროდუქტი იქნება. ამ შეკითხვაზე შეიძლება მოკლედ გიპასუხოთ, რომ რამდენი ადამიანიც მოისურვებს ამ სააქციო საზოგადოებაში გაწევრებას, ეს მათი გადასაწყვეტია და თუკი მათ მოუნდებათ სატელევიზიო კონკურენციაში ჩართვა, ამაში ცუდი არაფერია. ეს მოკლე პასუხი იქნებოდა, მაგრამ ვფიქრობ, რომ არსებობს საჭიროება ტელევიზიის, რომელიც გარანტირებულად თავისუფალი იქნება პოლიტიკური გავლენე-ბისგან. ამის გარანტი შეიძლება იყოს სააქციო საზოგადოებაში გაწევრებული უამრავი ადამიანი. ჩვენ შევეცდებით, თავიდანვე თავდაცვის ბევრი მექანიზმი ჩავდოთ. დღეს ამ აქციების შეძენის მსურველი ბევრია, რამდენიმე ათასი ადამიანი. არიან ისეთები, რომლებიც ამბობენ, რომ ეს ტელევიზია მომგებიანი იქნება და რატომაც არ უნდა შეიძინონ მისი აქციები? თუკი ვინმე იტყვის, რომ ჩვენს ტელევიზიებში არ არის არანაირი პოლიტიკური გავლენა, გამოვიდეს და ამტკიცოს, მაგრამ ვინც „მეცხრე არხის“ შეძენას აპირებს, ის სხვანაირად ფიქრობს.
- შესაბამისად, თქვენ ფიქრობთ, რომ დღეს ტელევიზიები გავლენისგან არ არიან თავისუფალი?
- მე კი არ ვფიქრობ, თავისი პირით ჰყვებიან ამის შესახებ, როცა ამბობენ, რომ ტელევიზია ვერ იარსებებს თავისი შემოსავლებით. რომ გადავთარგმნოთ, ეს იმას ნიშნავს, რომ დამატებითი შემოსავლებით არსებობს.
არის აბსურდული საუბრები იმის შესახებ, ვის დავტოვებთ არხზე და ვის - არა. იქნება მენეჯმენტი, რომელიც თავიდან შეარჩევს თანამშრომლებს. თუკი მენეჯმენტი იცვლება, ის აიყვანს იმდენ თანამშრომელს, რამდენიც იქნება საჭირო და იმ სახსრების ფარგლებში, რისი შესაძლებლობაც ექნება. რა ხელფასს აიღებს ჟურნალისტი, მის შრომაზე იქნება დამოკიდებული. ეს პრინციპი ჩვენ არ მოგვიგონია. ცხადია, რომ ამ შემთხვევაში ჟურნალისტი ვერანაირ დაკვეთას ვერ შეასრულებს, რადგან მას უყურებს მენეჯმენტი, რომელსაც, თავის მხრივ, სამეთვალყურეო საბჭო აკონტროლებს. ამ უკანასკნელის ქმედებებს კი გააკონტროლებენ აქციონერები. რისკი ყველგან არის, მაგრამ ამ შემთხვევაში ნაკლებია.
ამდენი ხანია, ვუსმენ ნიჰილისტ-პესიმისტებს, რომლებიც ბოლო დღეებში ბოღმიან ადამიანებად იქცნენ. ვერც ერთი ჟურნალისტი ჩვენზე ნაწყენი ვერ დარჩება, რადგან ჩვენი განცხადება მას შემდეგ გაკეთდა, რაც მათი კონტრაქტები დასრულდა და მათ კომპენსაცია მისცეს. რატომ უნდა იყოს ასეთი აჟიოტაჟი ჩვენი ინიციატივის გარშემო? ეს კიდევ ერთხელ მარწმუნებს, რომ ვიღაცებს ძალიან არ უნდათ ამ ტიპის ტელევიზიის არსებობა. ან მეორე მიზეზია, რომ ვიღაც ძალიან მოცლილია. მე მაინც ვფიქრობ, რომ რაღაც ინტერესი აქვთ.
- პოლიტიკური ძალების მხრიდან თუ ხედავთ ინტერესს, რომ „მეცხრე არხი“ სააქციო საზოგადოებამ არ შეიძინოს?
- გარკვეული პერიოდი უკვე გავიდა ჩვენი ინიციატივიდან და არანაირი ხელის შეშლა არ გვიგრძნია, ძალიან მოხარული ვარ. ეს, კარგი გაგებით, პოლიტიკოსების საქმე არ არის. ვურჩევ, ვინც სკეპტიკურად არის განწყობილი ამ ინიციატივის მიმართ, ნუ შეიძენს „მეცხრე არხის“ აქციებს.
- პოლიტიკურ გავლენებზე იმიტომ გკითხეთ, რომ „მაესტროს“ ერთ-ერთი მფლობელი მამუკა ღლონტი ამტკიცებს, რომ მისი ტელეკომპანიის მიმართ მიზანმიმართული ბრძოლა მიმდინარეობს. ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ რატომ არ გათავისუფლდა ტელევიზიები პოლიტიკური გავლენებისგან?
- ეს შეკითხვა იმის გაგრძელებაა, როცა მკითხეთ, რა საჭიროა „მეცხრე არხის“ არსებობაო. სწორედ ამიტომ არის აუცილებელი. მამუკა ღლონტმა ისაუბრა, რომ „მაესტროს“ შეიძლება, საფრთხე ემუქრებოდეს. გამოჩნდნენ ადამიანები, რომლებმაც მის ამ ნათქვამს გადაჭარბებული უწოდეს. მე შესაბამისი დოკუმენტაცია არ მაქვს, მაგრამ „მაესტროს“ მნიშვნელობას ნუ დავივიწყებთ, ის ბნელეთში იმედის სხივად რჩებოდა. მე მაქვს ჩემი ემოციური დამოკიდებულება „მაესტროს“ მიმართ, რაც ჩემი უფლებაა. აქვე დავასახელებდი „კავკასიას“ , ამ ორმა ტელევიზიამ განსაკუთრებული როლი შეასრულა. ბევრჯერ გვახსოვს, როცა მამუკა ღლონტს აუტეხია განგაში, ჩვენ მივცვენილვართ მხარდასაჭერად და არასდროს ტყუილი არ ყოფილა. რადგან ის ხიფათებზე ალაპარაკდა, ე.ი. საფრთხე მართლა არსებობს.
ყოველთვის იქნება ძალა ნებისმიერ საზოგადოებაში, ევროპაში, ამერიკის შეერთებულ შტატებში, ჩინეთსა თუ საქართველოში, რომელიც ეცდება, პრივილეგირებული მდგომარეობა დაიკავოს და ჰქონდეს ფორა პოლიტიკურ ბრძოლაში. მთავარია, ისეთი საზოგადოება არსებობდეს, რომელიც ამ ძალებს არ მისცემს ფორის გამოყენების საშუალებას. ასეთი ძალები ეცდებიან, რომ ნაწილი ტელევიზიებისა დაიხუროს და ნაწილი მათი გავლენის ქვეშ იყოს. არიან ადამიანები, რომელთაც ამ პერსპექტივის ეშინიათ და აქვთ ამისი საფუძველი. შესაბამისად, აქვთ კონტრნაბიჯების გადადგმის უფლებაც. მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანებმა ამ სააქციო საზოგადოების შექმნით გამოიჩინეს ინიციატივა. ეს ყველაზე ძვირფასია, რაც ამ წლების შემდეგ მოვიპოვეთ.
- არჩევნების შემდეგ „მეცხრე არხიდან“ წახვედით. საინტერესოა, როგორ უყურებთ დღეს იმ ცვლილებებს, რაც მოხდა ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ. უკმაყოფილებას გამოთქვამენ სამართლიანობის აღდგენის პროცესზე, რომელიც, ზოგიერთის შეფასებით, კუს ნაბიჯებით მიდის წინ.
- მიჭირს იმის თქმა, კუს ნაბიჯებით მიდის წინ თუ კურდღლის სკუპ-სკუპით, მაგრამ თუ დღევანდელ მდგომარეობას შევაფასებთ, როგორც მძიმეს, უნდა ვთქვათ, რომ წინა ხელისუფლების დროს უმძიმესი ვითარება იყო. ყველაფერი შედარებითია. გახსოვთ წინა აგვისტოს ამბები, ალისტრახოც ხომ გახსოვთ, თეფშების დაპატიმრებაც? ეს ყველაფერი ჩვენს ქვეყანაში ხდებოდა. პროგრესი არის, რბილად რომ ვთქვათ. ყოველთვის შეიძლება იმის თქმა, მე უკეთესად გავაკეთებდიო. რასაკვირველია, ყველა დარწმუნებული ვართ, რომ უკეთესი პარლამენტარები ვიქნებოდით, ვიდრე დღეს არიან, მაგრამ საზოგადოებამ უნდა სცადოს, საქმე უკეთ გაკეთდეს, უნდა ვცადოთ და ვმართოთ პოლიტიკოსები. ამისი შესაძლებლობა უკვე ჩნდება. რამხელა თავისუფლებაა დღეს? ხალხი პრაქტიკულად აზრის გამოთქმას ერიდებოდა, დღეს მსჯელობენ ღიად, ზოგი არჩევნებზე არ აპირებს წასვლას, ზოგი ამას უჭერს მხარს, ზოგი - იმას.
შემიძლია გავიხსენო ცნობილი ფილმი - „ვიღაცამ გუგულის ბუდეს გადაუფრინა“ , სადაც ჯეკ ნიკოლსონის გმირი ამბობს, მე ხომ ვცადეო. საბოლოოდ, ფსიქიატრიულის კედელი მართლაც გაინგრევა. ჩვენ დუმილის ეპოქიდან მსჯელობის ეპოქაში გადავედით... რისი უნარი გვაქვს, ჩვენს არჩევანში გამოიხატება. დღეს შევძელით და ეს ძალა ავირჩიეთ.
- ბიძინა ივანიშვილთან შეხვედრისას იმ პრობლემებზე თუ გაამახვილეთ ყურადღება, რაც ქვეყანაშია, თუ მხოლოდ „მეცხრე არხის“ გარშემო მიდიოდა საუბრები?
- ჩვენ მხოლოდ ამ საკითხის გადასაწყვეტად გახლდით მისული. მე მასთან მაქვს პირადი ურთიერთობა. თუ ჩავთვალეთ საჭიროდ, შეიძლება ამაზე ლაპარაკიც, მაგრამ „საყველაფრო ექსპერტობაზე“ პრეტენზია არ გვაქვს. ვფიქრობ, ბიძინა ივანიშვილმა კარგად იცის, რა ვითარებაა ქვეყანაში და არაერთხელ ულაპარაკია ამაზე. ძალიან ბევრი სიახლე გამომრჩა, რადგან მე და ია ანთაძე ტელეკომპანიის საკითხზე ვმუშაობდით და ტელეფონებიც გამორთული გვქონდა. ჩვენ რომ „მეცხრე არხის“ შეძენის ინიციატივით გამოვედით, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ჩვენს დამოკიდებულებას გამოვხატავთ? ნელ-ნელა ეს საზოგადოება ვითარდება. ბევრი რამ გადავიტანეთ და ჭკუას ვსწავლობთ.

ნინო მურღულია
ჟურნალი „რეიტინგი“