- ბავშვობა მკაფიოდ გახსოვს?
- გადმოცემით ვიცი, რომ საყვარელი ბავშვი ვიყავი. ადრეული
- რომელია შენთვის ყველაზე ტკბილი მოგონება?
- ბავშვობის დიდი ნაწილი სოფელში გავატარე. ბუნებასთან სიახლოვე ჯანსაღ მენტალურ და ფიზიკურ განვითარებაში დამეხმარა. ორი წელი ახალსოფელში ვსწავლობდი. ლეკები ჩამოდიოდნენ, ყველი ჩამოჰქონდათ და პროდუქტს ცვლიდნენ. დასასვენებლად ცხენებს ბავშვებს გვაბარებდნენ. ჩვენ შემოვახტებოდით უნაგირის გარეშე და ვჯირითობდით.
- სევდიანი?
- დედა რამდენიმე წელი ავად იყო და სკოლაში ვერ მაკითხავდა. თავის მხრივ, თბილისის და აფხაზეთის ომებმა ჩემზე წარუშლელი კვალი დატოვეს. მტკივნეულად აღვიქვი სოფლის დეგრადაციაც, რომელიც 90- იანი წლებიდან დაიწყო.
- ჩერქეზეთში გატარებულ პერიოდზე მოგვიყევი.
- დედაჩემი ჩერქეზია. თბილისის სამოქალაქო ომის პერიოდში ორი წელი ჩერქეზეთში გადავედით საცხოვრებლად. პირველად ჩერქეზ გოგონას ვაკოცე ტყეში. ის სულ დამდევდა, მეც ვერთობოდი. ერთხელ მიმღერა: ''а ты скажи, ты скажи что тебе надо? может дам, может дам что ты хочешь." კოცნა საერთოდ არ მესიამოვნა. სამაგიეროდ ერთი სული მქონდა საქართველოში ჩამოვსულიყავი და უბნის ბიჭებისთვის მომეყოლა, რომ გოგონას ვაკოცე.
- სკოლის პერიოდი როგორ გახსენდება?
- სკოლას ხშირად ვაცდენდი. ფეხბურთის თამაში მერჩივნა. ერთადერთი საგანი, რომელიც მეხერხებოდა ლიტერატურა იყო. თავისუფალ თემებს კარგად ვწერდი და მე- 9 კლასში ნინო მასწავლებელზე ვიყავი შეყვარებული. სიყვარულს ვუხსნიდი ხოლმე. მისმა ქმარმაც კი დაიწყო ეჭვიანობა. მერე ამიხსნეს, ასე მოქცევა არ შეიძლებაო და თავი დავანებე. (იცინის) კლასელებს ჩემთან კონფლიქტი ხშირად მოსდიოდათ. ერთხელ დამჭრეს კიდეც. ჩემთვის ვიჯექი, ვიღაც კვაზიმოდო მომიახლოვდა თუ არა რამდენჯერმე ჩხვლეტა ვიგრძენი. დავიხედე და სისხლი დავიანხე. გაირკვა, რომ გოგოს, რომელიც ამ ბიჭს უყვარდა, მე მოვწონდი. თავად ამ გოგონას გრძნობების შესახებ არაფერი ვიცოდი.
- ოჯახის წევრები ყველაზე ხშირად რას გსაყვედურობდნენ?
- ფრთხილად იყავი, ყველას ნუ ენდობი და ყველასთან ნუ მეგობრობო. დღეს როცა მამა ვარ, ვიცი რასაც გულისხმობდნენ.
- რაზე ოცნებობდი?
- ფეხბურთელობაზე, მომღერლობაზე და მსახიობობაზე. 14 წლის ასაკში უბნელების დაჟინებული თხოვნით ფეხბურთის თამაში დავიწყე და 18 წლის ''ჯორჯიაში," უმაღლეს ლიგაში აღმოვჩნდი. ჩემს ასაკში ბევრი რაღაც უბედურებას გადაეყარა, მე სპორტმა გადამარჩინა.
ჯანმრთელობის პრობლემების გამო თამაშს თავი დავანებე. ვნანობ, რომ ფეხბურთელი არ გამოვედი.
- პირველი სიყვარული როდის გეწვია?
- ყბაყურა მჭირდა 4- 5 წლის ვიქნებოდი. დიღმის საავადმყოფოში ვიწექ. პალატაში მეორე ბავშვი შემოიყვანეს ყბაყურათი. ყბაყურიანები ერთმანეთს ვუყურებდით და ვიღიმოდით, ეს დამამხსოვრდა. სერიოზული გრძნობა? ალბათ კესო.
- თინეიჯერობისას ხასიათი დაგიძიმდა?
- არა. ვერც კი ვიგრძენი გარდატეხის ასაკი. ბავშვობის მერე, მგონი, საერთოდ არ შევცვლილვარ.
- პირველად რატომ დათვერი?
- ნერვიულობის ფონზე. ერთი გოგო მომწონდა, ძმაკაცთან ერთად სტუმრად მივედი მასთან, როცა ქმარი შინ არ იყო.
მღელვარების მოსახსნელად ბევრი დავლიე. საპირფარეშოში შევედი და გავითიშე.
- რით განსხვავდებიან დღევანდელი თინეიჯერები შენი თაობის მოზარდებისგან?
- ჩემს დროს თინეიჯერები უფრო თვითმყოფადები იყვნენ, ახლა ბევრი ინფორმაცია შემოდის და ყველაფერი ფასადური გახდა. თუმცა მშობლებზე მეტად მიჯაჭვულები იყვნენ. საერთო ჯამში კარგი თაობა მოდის.
მერიემ კაკაურიძე
